อิทธิพลของเวลานะ

ว่าด้วยเรื่องของเวลากับการเรียนรู้

        การเรียนรู้ของทุกคนนั้นเกิดในลักษณะที่ต่างกัน สิ่งที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้นั้นมีหลายอย่าง ทั้งเวลา อวัยวะสัมผัส สิ่งเร้า รวมถึงสิ่งเป็นสารสื่อประสาทหรือสารเคมีในสมอง ต่างมีหน้าที่คอยอำนวยการรับรู้ของคนทั้งสิ้น เมื่อเราเรียนรู้จากสิ่งต่าง ๆ แล้วจะทำให้เราเกิดกระบวนการเรียนรู้ซึ่งเกิดต่อกันมา จากการสัมผัส ส่งไปเรื่อย ๆ ตามเส้นทางไปสู่สมอง ไปให้เป็นวิธีการประมวลผล รวมถึงการประยุกต์ด้วย แล้วจึงสั่งการกลับมายังสิ่งที่เราต้องการกระทำนั้นได้

        นอกจากนั้นสิ่งที่มีอิทธิพลของการรับรู้เป็นอย่างมากคือ เวลา ซึ่งในที่นี้หมายถึง เวลาที่เรานั้นมีสภาพพร้อมที่จะเรียนรู้ สามารถระลึกและจดจำความรู้ที่ได้จากการเรียนรู้ได้  เวลานั้นควรทำในช่วงที่ตนเองพร้อมและมีสภาพที่เอื้อต่อการเรียนรู้ที่สุด การเปิดโอกาสให้ตนเองมีส่วนร่วมในการกระทำที่สนใจเยอะ ๆ การตอบกลับทันทีจะทำให้เราบันทึกไว้ในใจได้ จะเป็นการกระตุ้นให้อยากกระทำซ้ำอีก แต่ถ้าเราจำไม่ค่อยได้ว่าผิดตรงไหน จะแก้ไขอย่างไร การหาประสบการณ์จากสิ่งที่ตนเองทำบ่อย ๆ หรือการทำซ้ำถ้าหากจำไม่ได้ การหันกลับมาดูตนเองบ้างหรือการประเมินในตนเอง จะทำให้เกิดการเรียนรู้ที่มั่นคงและถาวรได้

        มาถึงตัวเคนเองบ้างครับ อย่างที่บอกมาว่าการรับรู้นั้นแต่ละคนมีลักษณะ และช่วงเวลาการเรียนรู้ที่ต่างกัน เวลาไหนควรจะปฏิบัติอะไรดี มันขึ้นอยู่กับการบริหารเวลาในตนเองด้วยครับ ซึ่งเคนก็คิดว่าเวลา สาย ๆ หรือก่อนเที่ยงนั้น เป็นช่วงเวลาที่พร้อมต่อการรับรู้ของเคนที่สุดครับ เริ่มจากที่ได้สังเกตตนเองนี่แหละครับ การลองทำงานในทุกช่วงนั้น รวมถึงการอ่านหนังสือ

        เริ่มจากการอ่านหนังสือครับ ซึ่งผมรู้ได้จากการอ่านหนังสือเป็นอันดับแรก การอ่านหนังสือในตอนกลางวันมันจะทำให้จำได้กว่าอ่านตอนดึก หรือตอนกลางคืน ลองทำมาหลายครั้งแล้วครับ แล้วต่อมาก็ได้ผลจริง ๆ ครับ รวมถึงการใช้สมองคิดอะไรนั้น ตอนกลางวันจะดีกว่าตอนกลางคืนครับ พอเรารู้ว่าตอนกลางวันดีกว่าตอนกลางคืนแล้ว เคนก็สังเกตตัวเองอีกว่า เวลาไหนที่ดีที่สุด ปรากฏว่าตอนสาย ๆ นี่แหละครับ เอาให้ไม่เกินเที่ยงแล้วกัน เพราะเคนเป็นคนที่ชอบบริหารเวลาในตัวเองพอสมควรครับ เวลาไหนควรทำอะไร เช่น เวลาเช้า เรากินข้าวได้ถึงตอนไหน เป็นต้น

        เห็นไหมละครับว่าเรื่องมิติของเวลานั้นมีอิทธิพลต่อการรับรู้และการเรียนรู้ของเรามาก มันจะช่วยในความพร้อมของเราเป็นที่สุด

“เพราะมิติของเวลานั้น มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้"

Thiti “Freedom Life”

My Primary

        ชีวิตของทุกคน ย่อมมีข้อมูลเบื้องต้นทุกคน ที่เรียกกันว่า ประวัติ กันทั้งนั้น แต่ประวัตินี้จะสามารถบ่งบอกความเป็นตัวตนได้เท่าไหนนั้น ขึ้นอยู่กับตัวของคุณ ส่วนตัวเคนแล้วนั้น การบอกประวัติคร่าว ๆ นั้น เป็นการแสดงถึงความจริงใจครับ บางทีก็ไม่มีเรื่องที่จะปกปิดครับ ในเมื่อเราสร้างมันขึ้นมาแล้วครับ

Origin - - name’s “KEN”

        จริง ๆ แล้วผมชื่อ เคนนน ยาว ๆ นะครับ แต่ทว่า คนส่วนมากเรียกกันว่า เค็น (น่ารักเลยครับ) เป็นเพราะเคนเองนั้นเขียนภาษาอังกฤษของชื่อว่า Ken แต่ที่จริงแล้วคนตั้งชื่อเค้าจะตั้งชื่อให้เหมือนกับชื่อของรถเครน ยกของ ซึ่งภาษาอังกฤษนั้นเขียนว่า Kane นั่นเองครับ ฉะนั้น ชื่อของผมเรียก เคน ให้ยาว ๆ นะครับ ลองเรียกหน่อยครับ ...เคน... อิอิ ขอบคุณครับ

        เคนชื่อ นายธิติวัฒน์   ทองคำ ครับ เป็นคนนครปฐมโดยกำเนิด และเชื่อไหมว่าแถวบ้านผมมีเชื้อของคนลาวด้วย ทั้งที่อยู่ในภาคกลางเลยนะ แถวบ้านเขาเขาพูดภาษาไทย ปนภาษาลาวกัน              คนเฒ่าคนแก่แถวบ้านเคนเขาบอกกันว่า สมัยก่อนนี้มีการต้อนเฉลยศึกมาจากประเทศลาวมาไว้รอบเมืองหลวง ในต่อมาคนลาวเหล่านั้นก็เลยมาตั้งถิ่นฐานอยู่แถวจังหวัดนครปฐม และจังหวัดรอบข้างตั้งแต่นั้นมา

        เคนเป็นลูกครึ่งแบบอ่อน ๆ ครับ อยู่ปลายเชี้อแล้ว คือคุณพ่อมีเชื้อเป็นจีนและก็ลาวปะปนกัน ส่วนคุณแม่เป็นคนไทยแท้ครับ จะพูดออกเหน่อ ๆ หน่อย แต่เคนคิดว่ามันเป็นสำเนียงลาวปนเหน่อที่ฟังแล้วเพราะดีครับ เคนภูมิใจนะ

Home Land แดนบ้านเกิด

        แถวบ้านเคนไม่ค่อยมีแสงสีอะไรครับ อยู่นอกเมืองออกมาหน่อย แต่ไม่บ้านนอกนะ คนแถบนั้นทำอาชีพชาวนา ชาวไร่ส่วนใหญ่ครับ เพราะแถบนั้นเป็นพื้นที่การเกษตร บรรยากาศเป็นทุ่งนาใหญ่ปะปนกับความเจริญของบ้านคนแบ่งเป็นโซนไป ปัจจุบันที่บ้านก็ทำการเกษตรครับ ที่บ้านเคนทำสวนเล็ก ๆ ปลูกต้นไม้ แต่ไม่ค่อยได้ไปช่วยดูเลย อิอิ  

อยากบอกว่าที่บ้านนะเรื่องของกินนี้พร้อมมากครับ ถึงใครจะบอกว่าจังหวัดนครปฐม ไม่ค่อยมีอะไร แต่บอกเลยว่าจังหวัดนครปฐมนั้น เป็นเมืองหมูจริง ๆ ครับ อุดมสมบูรณ์มากเรื่องของกิน เรียกได้ว่าของอร่อยทุกอย่าง มีแหล่งของกินตลอดทั้งวันทั้งคืน นี่แหละครับที่เคนชอบมาก ๆ ยิ่งถ้าอยู่ที่บ้านนะครับของกินจะไม่เคยขาดเลยทีเดียว

ผมชอบการปฏิบัติมากกว่าทฤษฎี        

        บอกเลยครับ เคนเป็นคนชอบการท่องเที่ยว ไม่ชอบอะไรที่มันตายตัวอยู่กับที่ ชอบไปเที่ยวมาก เพราะคิดว่ามันจะทำให้เราเกิดกระบวนการณ์คิดได้ดีครับเวลาไปเจออะไรใหม่ ๆ ครับ ดูเยอะไปไหมครับ

        เป็นคนชอบการศึกษานะ เพราะตอนเด็กไปดูแม่สอนนักเรียนบ่อย แล้วก็ขอแม่ไปสอนนักเรียนหน้าห้องครับ โดยที่นักเรียนในห้องเรียนนั้นเขาโตกว่าเรา ตั้งแต่นั้นมาก็เป็นคนชอบทางด้านการศึกษาเรื่อยมาครับ เวลาเรียนก็ชอบจำวิธีการสอนของครูมากกว่าจำความรู้ที่ครูให้นะ แต่ไม่ดีนะครับ อย่าเอาเยี่ยงอย่าง เคนก็เลยเลือกเรียนสายครูนี่แหละครับ ตอนจะเข้ามหาวิทยาลัยเลยเลือกที่จะเรียนสายครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์นี่แหละครับ ปรากฏว่าตอนนั้นแอดมิดชั่นไม่ติด แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เรามีที่เรียนไว้แล้ว เป็นสายครูวิทยาศาสตร์ครับพอเข้าไปเรียนจริง มันรู้สึกว่าความรู้ตรงนั้นมันตายตัวไปเลย ต้องท่องจำครับ ออกแบบอะไรไม่ได้ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยนั้นมีวิชาหนึ่งครับที่เกี่ยวกับการทำสื่อ ซึ่งมันทำให้เคนชอบมากกว่า และสนใจเรียนมากกว่า เคนเลยตัดสินใจที่จะเรียนทางด้านนี้โดยตรงดีกว่าครับ บวกกับตอนนั้นประกาศผลสอบตรงของ มศว พอดี ก็เลยตัดสินใจที่จะลองเรียนดูใหม่ครับ แต่ถ้าพูดถึงคุณพ่อที่เคยเป็นนักบริหารครับ คือคุณพ่อเป็นกำนัน เป็นหัวหน้าหมู่บ้านครับ มีความเป็นผู้นำมากและก็เป็นนักพัฒนาด้วยพ่อเป็นคนชอบทำนวัตกรรมใหม่ ผมก็เลยติดสิ่งนี้มาจากคุณพ่อด้วย เมื่อนำสิ่งที่ได้รับมาจากคุณพ่อและคุณแม่มาไว้กันแล้วก็เลยได้เลือกที่จะเรียนนี่แหละครับ                                                      ครูเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา

นิยามของเคนที่ใช้กับสาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษาครับ
"เพราะเราไม่ใช่แค่ครูสอน แต่เบื้องหลังเราสอนทำสิ่งที่ให้ครูนำไปใช้สอน"